erkeklerin en duygusal halleri

aşık oldukları zaman.

ya şu ara instagram da vs. müstakbel eşini gelinlikle görünce ki halleriyle ilgili videolar dönüyor. allahım tam bir ütopya ama böyle duygulanan adamlar varsa, çoğoş.

kuponun son maçtan ve son dakika golünden yatması. hüzün = mevcut keder = mevcut çaresizlik = mevcut emrah kaşı = yeteneğe göre mevcut dokunsan ağlıcak durumdadır.

kimselere anlatmadığı bir anısını anlatırken gözlerinden hafifçe bir yaş gelmesiyle oluşan "o an"dır. başka zamanlarda da duygusaldır fakat belli etmez ama "o an" işte tüm gardını indirmiş, savunmasızdır.

babasının mezarına toprak attığı an.

şimdi ye kadar en duygusal olduğum an sevdiğim kadının beni bırakıp gitme diye ağladığı andır. gitmedik iyi mi yaptık kötü mü bilmiyorum ama sonra o gitti ne fayda..

Maç özeti izlerken

anlattıktan sonra iç çekerek neyse dediği an

Bugün gözlerimle gördüğüm bir olaydan sebep, arabalarını sattıkları an bence. Noter önünden geçerken bir adam bir adama "hayırlı olsun" deyip anahtarları verdi. Sonra arabasının arkasına bir dostunun sırtına vurur gibi iki kez şöyle bir vurdu. El sıkıştılar, satan adam arkasını dönüp gitti. Önümden yürümeye başladı. Acaba dedim dönüp arabasına son kez bakar mı? Vallahi baktı. Bu adamlar arabalarıyla özel bağ kuruyorlar.

Fenerbahçe yenilince çok üzülüyorum mesela. Birde aşko kuşko yengenizin gözleri yaşarınca..

yoktur öyle bir şey. erkeklerde duygu ne gezer? toplumsal cinsiyetin yüklediği yüklerden sıra duygulara asla gelmez. bizim toplumumuzda böyle pembe götlülük abestir. mesela ben sadece sinirden ağlayabilirim çünküsünü siz bilirsiniz

Ne duygusu amk Bu ülkede hangi erkeğin duygusu varmış da -sal hali oluyormuş bı de. Götünüzden yine mevzu uydurmalar

güzide bir örnek olarak şu şiiri buraya bırakıyorum. (bkz: anış)

Yaşadığım tek duygu sinir amk.

Asla kötü veya "zayıf" hissettiği anları göstermeyen, enerjisi hep çok yüksek bir adam. Bir şeylerden şikayet ettiğini de pek göremezsiniz, kendi sorunlarını çoğu kez sezdirmeden çözer fakat günün sonunda mutlaka ne nasıl oldu konuşur, biliriz birbirimizi. Bir seferinde sarılıp öylece kalmış, sonrada hıçkıra hıçkıra ağlamıştı. O gün o an için dişe dokunur bir sebep de yoktu üstelik. Fakat nasıl hissettiğimi tarif edemem, hem çok güçlü hem de çok çaresiz hissettiğim garip bir andı. Aklıma geldikçe hala tüylerim ürperiyor. "Sürekli bir şeylerle mücadele etmekten çok yoruldum." Demişti sadece. Yanii sanırım biz abartıyoruz erkeklerin "duygusuzluk' olayını. Bence gayet duygusal varlıklar onlar da en az bizim kadar, fakat öyle yetiştirilmiyorlar. Biz daha dışa dönüğüz yalnızca bu konuda -ki bence bütün kadınlar da hislerini göstermiyor, ketum kadınlar vardır djdjjd - ayy başlık beni bir garip etti şu an bile sksjsj